Kerpiçten Dam

Eski zamanlardan birinde, askerden yeni gelmiş bir yiğit, bir güzele sevdalanır.  Babasından kalan tarlaya iki göz dam yapıp, evlenmeye karar verir. Kerpiç çukuruna gider, bir gece sabaha kadar kerpiç döker. Akşama doğru vardığında kerpiçlerin çatladığını görünce harcına saman katmadığını fark eder ve yeniden başlar harç karmaya... 

Bir kaç günü de böyle geçer ama, kerpiçleri duvara dizdikçe duvar yamulur, sıvayla düzeltmeye çalışır, ama nafile... Bu kez de harcın samanını çok kattığını anlar. Artık alay konusu da olan yiğidimiz, tekrar işe koyulur. Bu kez tam anlamıyla bir harç karar. Epeyce uğraşır ve sonunda çok güzel kerpiçler yapar. 

Hava günlük güneşlikken, birden bire dağdan bir sel gelir ve tüm yaptığı kerpiçler suyun altında kalır.

Bu olaydan sonra artık çileden çıkan kız, tüm köy halkının alay konusu olan yiğidimize kızmaya, onu terslemeye başlar. Sonunda araları bozulur ve ayrılırlar.

Genç yiğit, babasından kalan tarlaya iki göz dam yapar. Yapar yapmasına ama sevdiği kız maalesef çoktan başka köyden bir adama verilmiştir.

Aşağıdaki şiir ikisi arasında geçen bir atışmadır;