Bir varmış, bir yokmuş... Allah'ın kulu pek çokmuş... Diye başlar birçok masal veya hikaye. Hayatımız da işte öyle... Zamanı gelince yalan olup gideceğiz buralardan. Önemli olan geride bıraktığımız hatıralar, hayırlı evlatlar, torunlar v.s.

VARMIŞ YOKMUŞ

Avuç avuç toprak attım üstüne,
Söndürmedi, yürekteki köz imiş.
Oturmadım varıp yadın köşküne,
Kalpten vuran, bir okkalı söz imiş.

Neden, niçin? Sualleri unuttum,
Hasretini yenmek için yol tuttum.
Islandıkça yanaklarım kuruttum.
Pınarları, yüzde iki göz imiş.

Dindi rüzgar, doldurmadı yelkeni,
Alem gezdim, bulamadım ülkeni.
Gayba düştüm, sen gel ara bul beni.
Şafakları, güneşte bir giz imiş.

Nice tabip bulamadı çareyi,
Kaldırmadı karşı dağlar pareyi,
Çağlar sandım köyde akan dereyi,
Tek çaresi, yaralara tuz imiş.

Döndüm durdum bir ikindi vaktinde,
Gece çöktü gün doğarken gönlümde,
Gün görmedim şu kısacık ömrümde,
Varmış yokmuş, dere tepe düz imiş.

29 Haziran 2021
Turan Aslan